Category Archives: Sokiologiezh

Le quotidien des anarchistes mexicains en lutte : exils, circulations et connections, Alexandre Weiss, Frañs (2022)

alexandre weiss

A-wezhioù e lenner un oberenn peogwir e vezer dedennet gant ar sujed anezhi, ha dre an oberenn, e teuer da anavezout he skrivagner. Ar wezh-mañ eo ar c’hontrol em eus graet. Lennet em eus an dezenn-mañ peogwir em eus bet tro da eskemm gant an den en deus he savet war sujedoù all, dre Facebook, ha fellet a rae din, dre ergerzhout ar pezh e oa aet kalz bloavezhioù d’e vuhez dezhañ, anavezout gwelloc’h va danvez mignon. Kentañ kammedoù e oa al lennadenn-se, evidon, en ur bed n’anavezan ket. Metoù an anarkourien. E-kerzh va lennadenn em eus bet tro da zizoloiñ ne oa ket eus an dud-se ar ouenn-tud a soñjen (tud a-enep an urzh, n’eus forzh pehini e vije, ha tuet dre se da zegas mesk ha trubuilhoù e pep lec’h ma vezont strollet).

Ur nor o tigeriñ war an Istor eo bet evidon eta, hep ne vijen aet pell ganti. Gant an diviz en deus kemeret Alexandre da chom hep treiñ ar bommoù e yezhoù estren, em eus c’hwitet war ul lodenn vat eus ar menegoù, a oa en ur yezh n’anavezan ket, ar spagnoleg.

Daou dra o deus desachet va evezh dreist pep tran daoust ma ne oant ket tamm e kreiz ar preder : plas digredus ar maouezed er strolladoù politikel engouestlet don-se ; plas bihan met merzabl an esperanteg, meneget war sujed ar preder diwar-benn ar yezhoù da implijout etre ur gumuniezh tud ne rannent ket ar memes re hag o deveze, koulskoude, ezhomm bras d’en em glevet evit aozañ o stourm.

Ul lennadenn blijus ha kentelius eo bet din, a roe c’hoant da vont pelloc’h ganti.

Neb a venn a gavo an dezenn en he fezh amañ :

https://www.theses.fr/2022PA100102

Tamm-ha-tamm en em lak e plas miltamm ar bed en va fenn, gras da seurt lennadennoù.


Mélanges en hommage au passeur de mémoire – Pennadoù dibabet en enor da Frañsez Favereau – A festschrifft in honour of Professor Favereau ; a-stroll (2018)

ronan-le-coadic-francis-favereau-melange-en-hommage-au-passeur-de-memoireDastumad renet gant Ronan Le Coadic.

N’eo ket aes ober un diverradenn eus ar pezh a gaver el levr-mañ, o vezañ m’eo ur sac’h a bep tra, feal ouzh giz ar “meskajoù” a vez prenet d’ur c’helenner skolveur pa ya war e leve.

Ar pezh a zo sur eo em eus bet kalz plijadur o lenn anezho -war-bouez unan pe zaou, re luziet evidon, n’on ket bet betek ar penn anezho.

Pep pennad a zo en e yezh (galleg, brezhoneg pe saozneg), gant un diverrañ en ur yezh all.

Liesseurt eo an temoù, lod skañv evel ar studiadenn gant Nelly Blanchard war ar brezhoneg a gaver war an etikedennoù gwin pe c’hoazh hini Maëlle Meriaux diwar-benn ar boued-sukr. Lod all muioc’h teknikel (Istor, sokiologiezh, yezhoniezh, lec’hanvadurezh…). Plijus eo mont a gazh da razh ha kaout, e mod-se, ur sell a-vras war tachennoù-studi an dud o deus kemeret perzh.

Met ar pep dedennusañ, marteze, eo ar sell a-dreñv war buhez hag oberenn Frañsez Favereau e-unan. E-touez an dud oberiant war ar brezhoneg n’eus ket ur mor a vije ken digor o spered. Dellezet mat e oa dezhañ al levr tev-mañ.


Définir la “langue bretonne” : discours concurrentiels d’origination et d’identification dans les paratextes des dictionnaires bretons, Malo Morvan (2017)

E-pad meur a viz on chomet gant al lennadenn nemeti-mañ, em eus kavet arabadus a-wezhioù pa ne vezen ket entanet gant ar sujedoù a veze pledet ganto (Istor, lakaomp, el lodenn gentañ dreist-holl), met se ne sell nemet ouzhin ha sur on e vo kavet dedennus gant an holl a-hend-all.

Ha m’em eus dalc’het krog betek penn, eo peogwir e kaven gwallzedennus sujed an dezenn-mañ, hag ez eo e gwirionez.

Dielfennet eo bet e gorpus eus ar pishañ gant Malo Morvan ; netra ne vez laosket a-gostez ha mont a ra don e-barzh ar preder. Drol eo, peogwir n’eus netra nevez er pezh a lenner, pa soñjer, an holl vrezhonegerien o deus lennet savboentoù an eil re hag ar re all, ha degemeret anezho, a-wezhioù, hep klask pelloc’h : … ijin ar yezh… souploc’h ar brezhoneg evit krouiñ gerioù diwar gwriziennoù… e mod-se vez graet e brezhoneg… hag all, hag all…

Netra nevez, marteze, met ur gouloù oc’h elumiñ trumm evidon : n’on ket eus an troc’h-se. En em ziskouezet eo an div skol ken gaonac’h an eil hag eben, dreist-holl en abeg ma n’eus ket fellet dezho en em unaniñ evit krouiñ ha magañ ul lignez.

Ha ni e kreiz ar jeu, kaset ha digaset evel boueoù gant red ar morioù hep kompren re vat, paket en ur brezel n’eo ket hon hini, benvekaet en desped deomp alies.

Vad a ra din gwelet an traoù skrivet, deskrivet, dielfennet evit adkavout va hent ha gouzout en em lec’hiañ e-keñver ar yezh a garan.

Un dezenn madoberus.

Re stank, marteze, evit reiñ c’hoant d’an holl d’e lenn, met dindan ur stumm berraet e vije ur sapre levr talvoudus d’an holl.


L’orchestre dans tous ses éclats : ethnographie des formations symphoniques, Bernard Lehmann, Frañs (2002)

orchestre scherm 2005

Ul levr dedennus-kenañ eo, daoust ma ne vije ket nevez. Ret eo gouzout eo metoù ar sonerezh klasel ur metoù mirelour-kenañ ha n’eo ket aet war-raok dindan ugent vloaz, ar pezh a harz ouzh ar studiadenn-mañ da louediñ. Kenkoulz eo da lenn bremañ ha ma oa ugent vloaz ‘zo.

Evit kompren an darempredoù a zo etre an dud el lazoù-seniñ klasel a-vicher eo bet Bernard Lehmann o sellet pizh ouzh meur a hini anezho. Savet en deus goulennoù ouzh ar sonerien, klasket gouzout penaos e oant deuet d’ar sonerezh, petra en doa pouezet evit ma tibabfent ar benveg-mañ-benveg… Ha kontrol d’ar pezh a c’hellfer soñjal, n’eo ket istorioù hiniennel en deus rastellet nemetken. Luskoù bras a zo ivez, disheñvel hervez ma sonit ur benveg dre c’hwezhañ pe ur benveg dre gerdin. Abegoù ‘zo evit ma vije imoret mat lod eus ar binviji tra ma vez mouzhet ar re all. Lod eus ar sonerien a zo evel kouezhet eus lost ar c’harr : lakaet o doa en o fenn mont da soloourien, hag erru int koll e strollad dispis al laz-seniñ… Evit lod all, o deus graet sonerezh evel dre zegouezh, n’eo bet o buhez-micher nemet un heuliad souezhadennoù plijus ha chañsus. Bleuñviñ a ouezont en o labour pemdez.

Skouerioù int eus an danvez pinvidik a c’heller kavout el levr-mañ, a heul ar sonerien eus o oad tenerañ betek kern o micher : ar sonadeg, en ur dremen dre an deskiñ hag ar pleustradegoù.

Gwallzedennus em eus kavet ar studiadenn penn-da-benn, daoust ma ne vijen ket mui e-barzh ar jeu-se. N’eo ket peogwir e tegase soñj din eus an amzer dremenet nemetken. Met ivez peogwir ez eo bed munut al laz-seniñ evel ur melezour bihan-bihan eus ar vuhez gwir.

Treuzet eo bet va fenn gant kalz soñjoù e-kerzh va lennadenn. Unan anezho eo emañ ar bed-se, an doare-se d’ober sonerezh o vont da get peogwir eo chomet krog en amzer-dremenet ha n’eo ket gouest da sellet war-zu an dazont. Betek an doare da zeskiñ seniñ a zo e-kichen, pell eus ar pezh a venner kinnig d’e vugale bremañ, pa vezer doujus ouzh o fersonelezh. Unan all a oa stag ouzh skeudenn ar chef mat hag ar chef fall, em eus kavet dreist-ordinal. Penaos e tle ur chef en em ren evit ma vije perzh ar sonerien er sonerezh, en tu all d’an notennoù ha d’ar pezh a zo skrivet war ar skrid-sonerezh ? Ur gentel da heuliañ evit an holl dud a zo tud dindanno war o labour…

Ur berlezennig a levr, fin ha displeget a-zoare, c’hwezhet kalz buhez ennañ gant pozioù enrollet hag adskrivet hep cheñch netra enno, da reiñ liv d’ar skouerioù.


Kof-ha-kof, Goulc’han Kervella (2017)

Unan eus ar pezhioù-c’hoari joaiusañ, entanusañ em bije gwelet biskoazh gant Ar Vro Bagan e oa bet hennezh. Diouzhin e oa ar senennoù e diabarzh an ti, ar fentigelloù gros etre an dud, ar vuhez a strinke eus pep genoù hag eus pep korf. N’em eus ket bevet ar bloavezhioù a vezer soubet enno en destenn-mañ met reiñ a ra da grediñ eo distro an arvesterien en amzer-dremenet. Pinvidik eo an destenn a-fed troiennoù, skeudennoù, doareoù kozh da fentigellat. Abalamour da se e oa bet prenet ganin, daoust ma ouezan mat e vezan dipitet bep tro gant an destenn en he noazh, ha pa vije gwisket c’hoazh gant va eñvor eus an arvest.

Pa vez lennet an destenn e verzer n’eo ket gwall zedennus ; bommoù paket diwar-nij koulz lavaret, itrik etre treut hag itik, diazezet war kozh bombardioù kozh (sell ‘ta, gant piv e timezin evit kaout ar muiañ posubl a wenneien, an nebeutañ posubl a labour d’ober ha ne vo na re gozh na re lous ?)… Koulskoude ez eo ur pezh-c’hoari dispar. Ha n’heller ket mirout da soñjal neuze : pegen barrek eo Goulc’han Kervella, evel paotred ijinus Afrika gant o daouarn, gant un netraig e ra burzhudoù a chom bamet ar bed-holl dirazo.

Un doare bev-mat eo ar pezh-c’hoari-mañ da lakaat e fri e istor kuzh ar vro, evel ma plij din ober.


La trilogie de Mars : Mars la rouge – Mars la verte – Mars la bleue, Kim Stanley Robinson, Stadoù-Unanet (1994-1996)

Unan eus ar c’hoarioù-taol “nevez” muiañ-brudet abaoe un nebeut bloavezhioù a zo anvet Terraforming Mars. Evel un niver bras a c’hoarioù modern ez eo bet tennet an tem anezhañ diwar un oberenn lennegel… ha n’em boa ket lennet. Ret eo din anzav em boa lakaet va fri en ul levr bennak gant Kim Stanley Robinson un nebeut bloavezhioù ‘zo, soñj em eus eus se peogwir e kave din e oa ur plac’h anezhañ d’ar mare-se. Lonket em eus anv al levr bremañ met ar pezh a ouezan eo n’em boa ket gellet mont betek ar penn anezhañ, peogwir e kaven randonus an istor ha ne oan ket deuet a-benn d’en em lakaat e-barzh, ar pezh ne c’hoarvez din nemet ral-ral a wezh ! Hennezh a oa kouezhet a-ziouzh va daouarn ha n’em boa ket klasket pelloc’h.

Met ken dedennus eo ar c’hoari Terraforming Mars, ken entanus evit al lennerien sot gant ar skiant-faltazi, ken diellet -savet gant un doktor war ar biologiezh- m’em eus staget gant ar rummad tri levr eo bet tennet ar c’hoari dioutañ. Ha chomet on pell ganti peogwir ez eus un 800 pajennad bennak e pep levrenn ha n’int ket gwall aes da lenn, o vezañ ma vezer gant un oberenn “Hard-science-fiction” (Skiant-faltazi pizh ?) a harp kalz war ar skiant ha ma z’a war sujedoù n’on ket ur mailh war o zivoud. Biologiezh evel-just met ivez ekonomiezh, politikerezh ha kement ‘zo.Mars1

El levrenn gentañ, Mars la Rouge e erru war ar blanedenn Meurzh ur strollad 100 den kaset gant an Douar da brientiñ douarfurmiñ ar blanedenn, a-benn ma c’hello tud eus an Douar dont da vevañ warni. Ne ouezer ket c’hoazh da belec’h e vezor kaset gant an istor. En em lakaat a ra an traoù en o flas tamm-ha-tamm war meur a live -teknikel, politikel, relijiel, hiniennel… Ar pep dedennusañ el levrenn gentañ-mañ eo gweladenniñ ar blanedenn ruz. Ec’honder, ramzelder zo e pep lec’h. Dont a reer da gaout un anaoudegezh don eus douaroniezh ar blanedenn. Cheñch a raio kalz.

En eil levrenn, Mars la Verte, n’eo ket mui un istor aozañ ha douarfurmiñ Meurzh nemetken a vez kontet d’al lennerien. Afer a zo bremañ da aozañ ur bed nevez da vat. Ret eo da gizidigezhioù politikel disheñvel tud kentañ Meurzh labourat asambles evit gellout difenn he interestoù a-dal d’an Douar. Ha posubl eo stummañ ur gevredigezh nevez hep kouezhañ e plegoù kozh mab-den, o vezañ m’emañ mab-den e-unan ouzh ar stur ? Ur sell hollek war ar politikerezh en ur bed en e vugaleaj. Brav eo, peogwir e weler ar gevredigezh o sevel, an eskemmoù danvezel o kemer stummoù nevez, ar c’hempouez etre paotred ha merc’hed o cheñch ha kement ‘zo. Ur c’hanedigezh ez eo pinvidik ha dedennus sellet outi.

An trede levrenn Mars la Bleue a ziskouez ar re a chom eus ar c’hant trevadennad kentañ. Abaoe pell e vez heuliet un tret ganto evit chom hep koshaat. Ne ra ket anezho tud ne c’hellint ket mervel gant ar gozhni met padout a ra an dud a heul an tret-se -holl dud Meurzh, e gwirionez- meur a gant vloavezh. Dre o selloù a dud a oa amañ abaoe ar penn kentañ e weler  Meurzh peurliesañ. Dre selloù bugale ganet war Veurzh ivez. Kavet em eus pinvidikoc’h ha dedennusoc’h istor an hiniennoù el levrenn-mañ eget na oa er re all. Gwelet a reer anezho, ar c’hant kentañ, o toñvaat o c’horfoù disec’het, o klask asantiñ da soñj ar marv. Tresoù ar blanedenn Veurzh a zo heñveloc’h-heñvelañ ouzh re an Douar : gellet e vez bevañ warni hep dilhad ispisial ken ha kavet o deus plas morioù divent warni. War an hent mat emañ evit padout pell. Lañset eo ar bed nevez.

Re fonnus eo an drilogiezh-mañ evit bezañ diverraet. Kavet em eus hir va amzer a-wezhioù pa veze re bizh an temoù a veze pledet ganto. Ha dreist-holl, daoust ma vije awenet-kenañ ar skrivagner a vare da vare, em eus ar santimant ez eo ken pinvidik ar bed krouet gantañ m’en em goller e-barzh. Bremañ ma anavezan ar fin, ma komprenan da belec’h en doa c’hoant da gas al lennerien, e kav din e vije mat din ober un eil lennadenn evit studiañ e zoare da lakaat an traoù e plas, da lakaat liammoù kemplezh da c’henel etre an dud ha kement ‘zo. Met n’on ket sur em bo kalon a-walc’h d’en ober peogwir ez eo hir-tre, memestra.

Redek a ra istor an drilogiezh-mañ war meur a gantved ha, dre-se, ijinañ ar pezh a c’hellfe bezañ trevadenniñ planedennoù all, gant an efedoù a vije war ar blanedenn he-unan, war an Douar a zeu an drevadidi diouti, war peurrest ar bed. Dedennus-kenañ em eus kavet anezhi. En desped da se, ha daoust da hirder an oberenn, ne gav ket din e vije ur monumant lennegel. Mankout a ra un draig bihan bennak evit kas al lenner da vat e hudourezh ar bed krouet-se. Ne c’hoarvez nemet ral a wezh.

N’em eus ket keuz o vezañ lennet an tri levr-mañ : reiñ a reont ur ster kalz dedennusoc’h d’ar c’hoari Terraforming Mars, d’an nebeutañ.


Riche, pourquoi pas toi ? , Marion Montaigne, Michel Pinçon, Monique Pinçon-Charlot, Frañs (2013)

Klevet em boa anv eus ar c’houblad sokiologourien-mañ c’hoazh, Michel ha Monique Pinçon-Charlot. O buhez-micher o deus tremenet o studiañ ar sujed pinvidik-mañ : ar re binvidik. Ha skrivet levrioù gwallzedennus, a zo bet aliet din meur a wezh ha n’on ket bet betek o lenn peogwir e kavan un tammig sec’h, moarvat, lenn levrioù sokiologourez rik.

Er vannenn-dreset-mañ e vo kavet un diverrañ eus disoc’h o enklaskoù niverus.

Lennet e vez gant kalz plijadur, gras da vMarion Montaigne ha d’he fent diroll. Met ar pezh em eus kavet ar plijusañ, marteze, eo ez eo frammet a-zoare al levr. Roet e vez displegadennoù sklaer, urzhiet, abeget ha skeudennaouet gant kalz donezon. Kaout arc’hant n’eo ket a-walc’h : ur ouestl eo bezañ pinvidik, un istor a-gozh, hag un afer rouedad ivez.

Diaes eo, goude bezañ lennet an albom dudius-mañ, chom hep gwelet ar binvidien evel c’hwibez, doare al laou. Ur levr fentus ennañ egin an dispac’h eta, daoust ma ne rofe nemet gwirionezioù da lenn.


La maison, Emma Becker, Frañs (2019)

Skrivagnerez yaouank, Emma Becker he deus lakaet en he fenn bevañ un degouezh dreistordinal evit magañ danvez he levr da zont. Ur romant-faltazi e c’hellfe bezañ, met n’eo ket, he buhez eo e gwirionez, ur vuhez a servij da boull-traezh d’ar skrivagnerez.

E Berlin, lec’h m’emañ o chom pa grog gant he zaol-arnod, ez eo ar gistierezh ur vicher hervez al lezenn. Lakaat a ra he anv da labourat en un ti-gisti.

Da gentañ en em gav en ur bourdel evel ma ijiner anezho, gant chefed displijus techet da gorvoiñ al labourerezed. Klotañ a ra rik-ha-rik gant ar skeudenn a c’heller kaout, e Frañs, eus seurt lec’h : merc’hed disprizet, ambiañs fall, lakaet e plas da gentañ gant ar skipailh-ren.

Ne vag ket gwall fiziañs el lec’h-se.  Paouez a ra da vont goude un toullad sizhunioù  ha kavout a ra ul lec’h-labour gwelloc’h, “an ti”.

Aze he deus un taol-from : ur renerez sichant, a zouj ouzh hec’h implijadezed, a laosk anezho da ren o frantadoù-labour evel m’o deus c’hoant. Alese, ur skipailh labourerezed plijus hag a gav bourrus o labour. Kenskoazell, mignoniezh, intimelezh. Hag ul lec’h degemerus, ispisial, karget a istorioù hag a drivliadoù. “An ti”.

Ar pezh a zlee bezañ un taolig-arnod a bad daou vloaz : betek ma vije serret “an ti”, graet freuz-stal gantañ. Un degouezh trist evit an holl verc’hed a laboure ennañ. Melkoni a sav en Emma Becker pa soñj er prantad-se eus he buhez. Gant ar velkoni-se e krog he levr : ur prantad pinvidik hag evurus he deus bevet el lec’h-se, ur prantad eus he yaouankiz ha ne zeuio ket en-dro.

Kavet em eus dispar al levr. Souezhet-kenañ on bet p’em eus gwelet an degemer a vez graet d’an testeni-mañ war ar rouedadoù sokial : evel pa vije pec’hed bezañ plijet gant e labour, ha pa vije ul labour c’hast. Evel pa vije difennet komz eus un taol-arnod pozitivel er metoù-se war zigarez ez eus miliadoù a vaouezed er bed a vez korvoet abalamour d’o reizh. Un dra a lavar ar skrivagnerez en he fennad-kaoz, ha ne lavar ket el levr, met em eus kavet e oa danvez prederiañ ennañ, eo ar santimant a veli a zo savet enni p’eo deuet da vezañ ur c’hast. Hag ivez ar blijadur, ar frankiz d’ober eus he c’horf ar pezh a blij dezhi, ar santimant d’ober ul labour a sikour an dud, evel ul labourerez sokial en ur mod… Lies eo an danvez.

Ur preder war al levenez el labour a c’hell diwanañ eus al lennadenn-se ivez : n’eus forzh peseurt labour a vije graet, ma vez doujet d’al labourerien, ma ne vezont ket disteraet, a c’hell bezañ un taol-arnod buhez pinvidik.

Ul levr fromus ha leun a wirionezioù, leun a fent ivez, biskoazh ! Ne lavarfen ket eo frammet eus ar c’hentañ ha krog e oan da enouiñ un tammig er fin. Met n’eo ket ar pep pouezusañ.

Moien zo da sellout ouzh ar pennad-kaoz amañ.

 


Éloge de l’hypocrisie, Olivier Babeau, Frañs (2018)

Pell a vezañ ur perzh fall da lakaat an hu warnañ, ar pilpouserezh eo ar pri eo bet lakaet a-viskoazh ar gevredigezh da ziwan warnañ. Kevredigezh ebet hep pilpouserezh, tu ebet da vevañ asambles. Setu ar pezh a zispleg Olivier Babeau el lodenn gentañ eus e veuleudi dezhañ, gant forzh skouerioù tennet eus Istor ar bed ha daveoù pinvidik.

Emañ an traoù o cheñch avat, ha stad a vez graet d’an treuzwelusted er bed a-vremañ. Un doare pilpouserezh nevez, kuzhet gwelloc’h met mammenn a zistruj. En eil lodenn, e ra anv Olivier Babeau eus techoù nevez ar gevredigezh, en o zouez ar red da vezañ eeün a spered, diskoach, pa vever ur vuhez ha n’eo ket bet morse ken a-wel d’an holl, dre ar rouedadoù sokial dreist-holl.

Lonket em eus al levr-mañ gant kalz kuriusted ha n’em eus ket paouezet da zizoloiñ traoù ennañ betek ar bajenn ziwezhañ. Kendrec’hus eo lavar ha dielfennañ ar skrivagner, a ziskouez bezañ speredek ha gouiziek. Degas a ra un doare nevez da empentiñ an darempredoù sokial.

Ul levr da lenn, evit livañ gevier hep morc’hed ha gounit muioc’h a frankiz.


Les communautés utopistes au XIXème siècle, Jean-Christian Petitfils, Frañs (2011)

Dedennet on gant an tem-mañ ha klasket em eus ul levr gouest da zegas ur sell hollek war an danvez.

Kinnig a ra an aozer ur framm a dalv evit an holl gumuniezhioù, dre vras : soñj o tiwan, strollad o sevel, tuta, loc’hañ, deroù, buhez kevredigezhel, diaesamantoù o sevel e-keñver al lec’hioù pe an dud o kenvevañ, emsavioù, fin.

Lakaet e vez ar gaoz ivez war an astennoù d’ar raktresoù-se en XXvet kantved. N’eo ket tremenet ar c’hiz penn-da-benn, daoust ma vije war an diskar.

E dibenn al levr e kaver renabloù eus an holl daolioù-arnod, renket dre soñj pennañ, pe e vije politikel pe relijiel. Ur souezh eo an niver anezho. Hag al liesseurt m’eo an hunvreoù a lak an dud da dridal ha da ouestlañ o buhez dezho.

Steuñvenn al levr zo mat evit o c’heñveriañ etrezo, dielfennañ ar pezh a zo deuet brav hag ar pezh n’eo ket, ha perak. Met evit un tañva eo foutouilhek un tamm. Mesket e vez anvioù ar c’humuniezhioù hag o ferzhioù hiniennel, gant an niverus ma z’int, hag en desped ma vije renket ha skrivet sklaer an destenn.

A-benn ar fin en em c’houlennan hag-eñ ne vije ket bet gwelloc’h lenn da gentañ istor ur gumuniezh, ha kemer harp warni evit digeriñ an ardremez.

Ul levr mat eo, atav, a vez desket ur mor a draoù ennañ hep na vije arabadus.