Ouzh strak ar gurun, Yann Vartolod (1981)

Eñvorennoù arme, gant unan ha ne oa ket sot gantañ, hag eñvorennoù toull-bac’h da heul (ne cheñch ket kalz tra).

Diamzeret eo an destenn un tammig, daoust ma santer mat eo an arme evel ur ramz difiñv ha n’en deus ket cheñchet abaoe. Ar pezh a zo kemmet, marteze, eo taerder an unan en e geñver : abaoe m’eo bet lamet ar servij-soudard e Frañs, ne z’a ket mui an dud d’an arme dre heg, ha n’o deus ket tro da vagañ seurt soñjoù ken puilh.

Plijus a-walc’h eo da lenn memestra, ha berrik forzh penaos.

Advertisements

Un aod… ur galon, Frañseza Kervendal (1987)

Tennet eo holl destennoù an torkad danevelloù-mañ diouzh buhez ar skrivagnerez Morwenna Steven, Frañseza Kervendal diouzh he anv-pluenn, a oa gwreg Per Denez. Met n’eo ket diouzh red an amzer e kont he eñvorennoù. Gwelloc’h eo bet dezhi skrivañ war un tem bennak bep tro. Lod a zo stag ouzh ar gêr a oa o vevañ enni en he yaouankiz, Douarnenez, tra ma pled reoù all gant temoù personeloc’h, en o zouez loened he doa bevet ganto pe tammoù eus buhez tud he familh.

Netra tridus, diouzh ar c’hentañ gwel marteze, dindan an titl un tamm chuchu-mañ ha tres teñval ar golo, aet diouzh ar c’hiz bremañ. Met ar brezhoneg a implij zo ken flour, ken naturel, ma vez lonket al levr en un tenn, gant ar santimant emaer o selaou ur vignonez war an oad o flapat en he gegin tra m’emañ o tibluskañ legumaj ha c’hwi o kafeta. Eeün ha fromus eo war un dro. Unan eus an testennoù, lec’hiet er fin, Kêrbenn, a ziskouez ur vretonez harluet e Roazhon hag a c’houzañv gant koll he gwrizioù. N’eo ket an hini gwellañ moarvat met ranngalonus eo, dreist-holl goude bezañ lennet ar peurrest, pa c’hell al lenner e-unan muzuliañ ar pezh a zo aet kuit.

Ur souezhadenn vrav eta.

Martial Menard, ur breur er stourm, Charlie Grall (2018)

Chomet e oan etre daou evit prenañ al levr-mañ e Gouel Levrioù Karaez, a-raok lakaat anezhañ war ar berniad, dre spered-stourm dreist-holl hag en enor da vMartial, em eus anavezet evel an holl.

Kement ha lavaret ne c’hortozen ket kalz tra eus ar skrid… Maronadoù leun a zoujañs, hag a garantez, a vez skrivet goude marv an dud, met ral eo e vijent skridoù a dalvoudegezh. Ur poltred brav em bo da zerc’hel soñj anezhañ, em boa soñjet goude ur sell ouzh ar golo.

Souezhet on bet, eta, o vezañ kaset diouzhtu gant lanv yezh Charlie Grall. Eeün eo ar pezh a gont, bev-buhezek. C’hoarzhet em eus frank ouzhpenn ur wezh.

Ne oan nemet ur bugel e “mare aour” an FLB. Lennet em eus al levr-mañ evel un istor eus an emsav, evel un hentenn-emsav zoken. Tamm ebet e-keñver feulster : ne lavaran ket, ha ne ra ket Charlie Grall ivez, e oa un hent brav da heuliañ. Met adliammañ a ra hor stourmoù bihan gant reoù bras hon diagentourien. Bevañ a reomp en-dro ar mareoù trubuilhet -ha tridus -se ganto. Un testeni dispar eo. Ne c’helle ket bezañ gwellañ meulgan en enor da vMartial Menard, o reiñ ton da stourm e vuhez kement ha d’e bersonelezh.

C’hwezhañ a ra aer fresk war glaoù-bev ar c’hoant da stourm evit hor yezh, en ur enskrivañ anezhañ en un hir ha birvidik a istor.

Un ebat eo ober un tamm hent diwezhañ gant Martial hag e vignoned, er bec’hioù evel en trec’hioù. Ul levr da saouriñ, da aliañ, da brofañ d’an holl.

L’arabe du futur IV, Riad Sattouf, Frañs (2018)

Kenderc’hel a ra Riad Sattouf da gontañ e yaouankiz el levr-mañ, eil-diwezhañ ar rummad. Un dra hirgortozet a c’hoarvez : krog eo ar vamm da enebiñ ouzh he gwaz. Nac’h a ra heuliañ anezhañ d’e labour nevez e Arabi saoudek ha distreiñ a ra e Breizh gant he zeir bugel, lec’h ma vev e-kichen he mamm.

Nebeutoc’h e pourmen Riad etre ar broioù arab hag ar Frañs el levr-mañ, kentoc’h e Frañs. Met gant e grennardiezh o vleuñviñ, e santer gwelloc’h-gwellañ an nerzhioù kontrol eo sachet ha disachet ganto : e dad o radikalaat, he mamm oc’h adkemer he frankiz tamm-ha-tamm, e dad-kozh sorc’hennet gant ar seks pa n’eus nemet glander e genoù e dad… Hennezh a dro da skouer relijiel en diavaez eus e familh. met ar pezh a vez santet gant al lenner eo kentoc’h ar follentez o sevel ennañ tamm-ha-tamm. Nebeutoc’h-nebeutañ poellek eo e zibaboù.

Echuiñ a ra al levr gant un darvoud dic’hortoz a sko ar spered hag a chom pell ennañ goude al lennadenn.

Daoust ma vije nebeutoc’h a veajoù, ez eus muioc’h a ritm er pedervet levrenn eget en teir c’hentañ. Hag ar feulster a oa el levrioù all zo evel enbarzhet. Breskted ar grennardiezh a vez kresket gant an div vammenn a sevenadur kontrol o deus maget Riad Sattouf.

Un daolenn eus an duañ a ra an aozer eus ar sevenadur arab, a-benn ar fin. Un testeni dibar eo. N’eus nemetañ a c’helle skrivañ anezhañ, da gentañ peogwir e oa ret kaout daou sevenadur disheñvel evit gellout dielfennañ an eil pe egile, da eil peogwir e vije nac’het gant al lennerien ma ne vije ket un istor wir : ken buan all, e c’hellfe bezañ propaganda gouennelour…

Un istor buhez dispar eo, a lak d’en em soñjal war ur bern sujedoù pouezus. Mall zo warnon gouzout disoc’h ar pajennadoù diwezhañ, pa vo embannet…

 

 

Les moissons funèbres, Jesmyn Ward, Stadoù Unanet (2013)

He buhez eo a gont Jesmyn Ward el levr-mañ, daoust ma vije ur romantourez anezhi. Ganet eo e kreisteiz ar Stadoù-Unanet e metoù paour ar gumuniezh afro amerikan a-ziwar ar maez. Hi he deus gellet ober studioù, met kontañ a ra peñse ar yaouankiz tro-dro dezhi. Loc’hañ a ra eus marv 5 den yaouank eus he c’harter, unan anezho o vezañ he breur.

N’eo ket savet al levr hervez urzh an amzer. Ur pennad he deus skrivet diwar-benn pep den yaouank, ma ro he eñvorennoù, o buhez, o ferzhioù mat pe fall, o finvezh mantrus. Etre ar pennadoù-se e kont Jesmyn Ward he buhez, ar pezh a liamm brav an holl donkadoù-se etrezo. Echuiñ a ra gant he breur, an hini tostañ diouti, ar pezh a lak suspens el levr pa ouezomp adalek ar penn kentañ e kollo e vuhez.

Skoet on bet alies gant ar pezh a lavar. Daoust ma vije disheñvel-mat stad ar beorien e Frañs en en anavezfe lod er c’homzoù-mañ : “Ar pezh n’em eus ket komprenet c’hoazh eo ez omp gwasket holl memes mod. Er gumuniezh a-bezh ez eus un diouer a fiziañs gant an dud : ne gredomp ket e vije goust ar gevredigezh da reiñ deomp un deskadurezh diazez, diogelded, labourioù dereat ha justis. Hag an diouer a fiziañs-se er gevredigezh a zo tro-dro deomp, er sevenadur omp soubet ennañ hag a zegas deomp diehan hon istalvoudegezh, a lak ac’hanomp da gaout disfi ouzh an holl. […] A-wezhioù e teuomp da vezañ ken trenk gant ar wask-se ken ez a war danavaat an emskiant hon eus ac’hanomp. Bountet omp ganti da gasaat ar pezh a welomp ennomp evel ar pezh a welomp en diavaez ac’hanomp. A-benn disteraat ar fromadennoù-se e tro lod ac’hanomp war-zu an drammoù.”

Plijet bras on bet gant al levr, skrivet gant elevez ha danvez from ennañ. N’eo ket ken mestroniet ar fin hag ar peurrest eus al levr, sur a-walc’h abalamour m’eo re gizidik ar skrivagnerez ouzh an danvez a bled gantañ evit mirout an hed rekis. Met ne dalv nemet evit ar pajennadoù diwezhañ.

Deuet eo al levr da vezañ ur meni “best-seller” kerkent hag embannet. Ur maen gwenn e istor re zu ar Stadoù Unanet, o kontañ ur vuhez a-vremañ. Gant ur savboent hag ur gumuniezh disheñvel, e c’heller tostaat al levr-mañ eus L’Histoire de Bone gant Dorothy Allison.

Dremm an Ankou, Fañch Elies Abeozen (1928)

Embannadur al levr brezhonek : 2014.

Kinniget eo al levr-mañ evel un dastumad danevelloù, ar pezh ez eo. Estreget se eo, ivez. Start eo lakaat ar vevenn etre an eñvorennoù hag ar faltazi en oberenn-mañ. Ur benndudenn nemeti a zo : Erwan, ha lavaret e vez deomp ez eus tu da wiriañ ar bras eus an darvoudoù kontet ha da lakaat anvioù gwir war al lesanvioù kinniget gant ar skrivagner. Gant se, daoust ha ne vije ket eñvorennoù, traken ? pe, zoken, ur romant, ennañ 18 pennad ?

D’am soñj eo eñvorennoù ez int, gwisket ganto habid al lennegezh. Gras d’an dibab-mañ en deus gellet Abeozen didouezhiañ ar re dalvoudusañ, lakaat er gouloù traoù ‘zo, kuzhat reoù all, chom hep malañ kant gwezh ar memes greun. Treuzneuziet eo an darvoudoù bevet ha kinniget un doare arzel anezho.

Gant se eo aes al levr da lenn, skoüs hep bezañ re hir na re bonner : e-touez an testenioù e brezhoneg war ar brezel-bed kentañ, e lakafen anezhañ war ur bazenn uheloc’h eget ar re all, daoust ma kavfen dedennus an holl anezho.

Kejañ ouzh Abeozen paotr yaouank, hegredik, diasur, dizoloiñ ur poltred anezhañ pell eus an hini ar skrivagner brezhonek kozh a oa en va fenn a zo bet un doare avañtur ivez.

Va zammig buhez, Jarl Priel (1954)

Lennet em eus an eil embannadur, eus 1975.

Ul levr eñvorennoù, war un ton disheñvel a-walc’h diouzh ar re all : daoust ma ne vije ket yaouank ar boulom (1885-1965) e santer n’en deus ket gouzañvet re gant ar vuhez. Mab nemetañ ar familh, graet e vez war e dro gant e vamm hag, abred, gant e vamm-gozh da varv honnezh. An tad, lonker, n’eo ket evit desevel anezhañ. Spered lemm ha dilu e ra Jarl e dreuz er skolaj ken aes ha tra. E blijadur vrasañ : skrivañ ha sevel pezhioù-c’hoari. Pa vez ret dezhañ dilezel ar studioù, defot gellout paeañ, e lak e anv da vont da soner-trombon e sonerezh an arme a vor : un digarez a-feson da foetañ bro hep poaniañ re gant ar vicher.

Plijadur en dez da gontañ, kement hag ur c’honter, ha santet e vez en e eñvorennoù en doa ar stek da zaremprediñ ha da voemañ e genseurted. Kalz fent a zo en e goñchennoù. N’eo ket un den a dorr e benn. Ha kement a draoù en deus da gontañ, ma vez roet ur plas bras d’an darvoudoù, kontrol d’ar skridoù-eñvorennoù all ma vez deskrivet kement lec’h ha darvoudig pemdez dre ar munud. Tro en deus bet da dostaat ouzh pennoù bras, prezidant, tzar… par eo e droioù-kaer da re Jean Conan, war-bouez nebeut.

Gant se, ha doug Jarl Priel d’al leurenniñ, e chom an danevell-buhez-mañ muioc’h a-ziavaez eget an eñvorennoù all em eus lennet betek-henn. An titl e-unan a welan evel ur fentigell, ur serr-lagad d’al lenner. N’eus ket uveloc’h, padal den ebet n’en dije traoù dedennusoc’h da gontañ…

Al levr-mañ zo hini kentañ ur rummad tri, a-raok Va buhez e Rusia hag Amañ hag ahont.

Anjela, Anjela Duval, Christelle Le Guen (2018)

Ar soñj : dibab pozioù gant Anjela Duval, pozioù a dres ur poltred anezhi, o renkañ dre demoù ha skeudennaouiñ anezho. …”kement ger zo er romant-treset-mañ a oa bet lâret pe skrivet gant Anjela…”. Evidon, ur romant, ha pa vije treset, a zle harpañ war an dezrevelliñ, heuliañ un doare kronologiezh. Ma z’eus unan amañ ez eo kalvezel, n’emañ ket e kreiz ar jeu. Gant se e kav din n’emañ ket en e blas al levr-mañ er rann-mañ. Ur vannenn-dreset eo, n’eo ket ur romant.

N’eus forzh, dibar eo.

N’eus bet kemeret nemet ar pep retañ, pe nebeutoc’h, da vezañ skrivet el levr. An disoc’h avat zo treboulus. Kaeraet eo kement ar gerioù rouez-se gant tresadennoù Christelle Le Guen ma chomer sebezet razo. Mareoù ‘zo e save dour d’am daoulagad gant ar from. Lennet e vez goustadig, en ur leuskel ar selloù d’en em goll e gwennoù ar bajenn, gant ar santimant a uvelded hag a ec’honder a sav en unan pa vez digenvez e kreiz an natur. Pell eus an displegadennoù, lakaet e vez bed Anjela da vezañ santet.

N’on ket gouest da veizañ hag-eñ e vo ken efedus an oberenn evit an dud n’o deus ket bet darempredoù, kent, gant Anjela pe gant he skridoù. Dre m’eo bet embannet en ur stumm divyezhek (un tu evit pep yezh) e soñjan eo evit ledanaat ar publik, digeriñ da dud n’o deus ket lennet he oberennoù dre ret. Daoust hag-eñ e vo kizidik ar re-se ouzh ar bri douget dezhi gant ar vrezhonegerien ?

Evidomp eo ur valeadennig en he c’hompagnunezh, gant ur santimant nested souezhus, an hini a zo etre tud a familh hag a ziouer ar gerioù.

Ul levr kaer, dous dindan an dorn, flour d’an daoulagad. Un taol kaer !

L’homme-dé, Luke Rhinehart, Stadoù-Unanet (1971)

Romant brudetañ ar skrivagner George Powers Cockcroft, e anv-pluenn Luke Rhinehart, eo L’homme-dé.

Tennet eo eus buhez ar skrivagner, tamm-pe-damm. Da vare ur bodad-stummañ diwar-benn ar frankiz eo en doa divizet leuskel un diñs da gemer divizoù pouezus evit e vuhez.

En ur lenn ar romant-mañ em eus digoret va daoulagad war ar fed eo madober an tudennoù unan eus skoulmoù diazez ar sevel romantoù. An dudenn-mañ n’eo ket eñ a zibab e vuhez, met un diñs. Kollet e vez sont gant al lenner tamm-pe-damm abalamour da se, pa vez ar fed ober dibaboù, mat pe fall, pebr an holl istorioù skrivet, ha kalon an hevelebidigezh.

N’em eus ket bet kalz ebat o lenn ar romant, skrivet eo gant an diñs (hag ez eo !), da lavaret eo digempouez a-walc’h, gant cheñchamantoù lusk ha savboent niverus. Ha diaes eo lenn ur romant ne z’a da neblec’h pa ne zeuer ket a-benn da gompren personelezh ar penndudenn. Met an tem anezhañ a ya pell, seul vui m’eo tamm-pe-damm un istor wir. Ar fed en dije lakaet ar skrivagner ur bredelfennour da haroz e istor a bermet mont pelloc’h eget an darvoudoù ha dielfennañ don an traoù. Ha pa soñjer mat, n’eo ket sot tamm ebet an doare.

A-hend-all eo ur romant a lak e benndudenn da vountañ war ar bevennoù a bep seurt lakaet dezhañ gant ar gevredigezh, kement ha lavaret eo dichadennet a-fed sekselezh, feulster hag a bep seurt. Diaes eo da lenn ivez peogwir e lak ar bed a anavezomp, hor reteroù kevredigezhel, da vrallañ.

Da lenn evit digeriñ dremmwelioù nevez, dic’hortoz.

Moi, jardinier citadin, 1 ha 2, Min-ho Choi, Korea ar Su (2014 ha 2015)

Ur rummad div vannenn-dreset, awenet gant buhez ar skrivagner.

Erru poazh gant e labour er gêr vras, e tiviz Min-ho Choi reiñ e zilez ha mont da annneziñ war lez ur gêr vihannoc’h ma c’hell feurmiñ un tamm douar en un dachennad liorzhoù boutin.

Ar wezh kentañ eo dezhañ tostaat ouzh douar pe blant. Gwelet a reer anezhañ o teskiñ, o poaniañ, o tastum pe o koll e c’hounid, gant barzhoniezh ha kalzig a fent. Liorzhañ zo ivez un doare da deurel ur sell nevez war ar bed ha war an dud : e-keit ma toñvaa an danvez-liorzhour e zachenn nevez, ez eus ur grouell o kreskiñ e kof e wreg. Mont a ra e darempred gant e amezeien, krouiñ a ra liammoù nevez.

Kammedoù kentañ un neofit war al liorzhañ eo eta. Ingal goude pennad pe bennad e kaver div bajennad displegadennoù, evit kinnig legumaj e liorzh, penaos o c’hounit, penaos o virout pell ha kement ‘zo. N’eo ket al lodenn dedennusañ evidomp, o vezañ ma z’eus ul lodenn vras eus ar plant kinniget n’anavezer ket o anv zoken. Hag evit ar re a anavezomp, eo gwall zisheñvel an hin hag an doare da labourat etre Breizh ha Korea.

Plijet on bet gant ar rummad gras da zaou dra : da gentañ, e kavan dibar an tem, n’eo ket alies e weler an dud o kontañ o buhezioù liorzhourien, ha pa vije e kêr. Da eil, kontet eo an div levrenn gant dourlivadurioù penn-da-benn. Ha pegen kaer int, ur blijadur d’an daoulagad ! N’eo ket ken barrek an aozer evit tresañ an tudennoù eget al legumaj, ar plant hag an ardremezioù, met n’eus forzh.

Kenkoulz lenn an div levrenn-mañ hag ober un droiad-bale en ho liorzh, m’ho peus c’hoant da zistanañ un deiz ma raio glav…