Ur ster bennak a zle bezañ, a soñjen dre va lennadenn. Soubet on en ur mor a arouezioù n’em eus ket alc’hwezioù d’o c’hompren, pe ken nebeut… Ha me soñjal e oberennoù all o doa graet an hevelep efed din ; Marc’hekadenn Atepomaros, Kazh dall ki tomm, Chao e Kêris ha me ‘oar-me… Alies, pa ne gomprenan seurt, eo a-gaozenn d’ar politikerezh on bouzar ha dall outañ.
Met n’on ket sur eo se amañ.
Ul levr dedennus eo, evit an hini en deus c’hoant da studial a-dost hentoù kammdroidellek ha krouüs empenn Bernez Tangi. Pep frazenn, pep degouezh notennet el levr-mañ a zle kaout ur ster bennak. Met re sot on, da grediñ a zo, evit didouezhiañ pour diouzh trichin. Chomet on evel ur beulke dirak ar pajennadoù-mañ. N’em eus gellet tennañ diouto na fent, na kompren, na plijadur.
Ne chom nemet ar brezhoneg eta.
Hag a-walc’h eo evit skrivañ un oberenn skiant-faltazi ?
Pe… diskiant-faltazi ?
Erru er fin, sebezet, badouellet un tamm gant va strivoù o klask kompren, e adlennan pevare pajenn ar golo, an hini he doa lakaet ac’hanon da brenañ al levr :
[…] Fent, dic’hoanag, diskianterezh, spi, hunvreoù, gwirvoud pe faltazi ? Kas a ra Bernez Tangi ac’hanomp dre hentoù don un amzer da zont a vo dioutañ pe get.
… Ha setu me disammet en un taol : estregedon, eta, n’en doa ententet seurt ?