Plijus a-walc’h em eus kavet ar romant-mañ.
Ur bern soñjoù dedennus a zo ennañ, evit lakaat da vevañ en-dro Breizh mod-kozh tro-dro da Bondi. O vezañ ma oa ur soner eus Yannig Audran ha m’eo dall haroz e istor o deus ur perzh bras ar frondoù hag an trouzioù, ar sonerezh en o zouez, en istor-mañ.
Ur bluenn a oa eus an den ouzhpenn, kalz pennadoù, rannbennadoù, a zo skrivet brav ha plijus-tre da lenn. Met n’en deus ket bet amzer da bleustriñ en ur mor a romantoù brezhonek, falc’het m’eo bet gant an Ankou.
Ne chom ket lusket ingal ar pezh a vez kontet deomp. Paouezet e vez, a vare da vare, evit arvestiñ ouzh ur santad pe ur son, pe evit silañ (en un doare ponner) un darvoudig istorel. Ne oan ket sur ez ae ar skrivagner d’ul lec’h bennak resis gant e goñchenn.
Adwriet e vez an traoù etrezo er fin koulskoude. Stummet eo bet ar romant evel ma tlee.
N’eo ket ar romant-mañ ur bennoberenn lennegel evit ar pezh a sell ouzh an danvez, met skrivet eo en ur gwenedeg eus ar c’hwekañ. Un diverr-amzer bourrus eo, dezhañ ur stil ha ne vez kavet gant skrivagner ebet all. Da zizoloiñ.