D’ur mare bennak e kave din em boa graet tro skridoù Yann Gerven, marteze em boa graet ur re gofad anezho, ne vezen ket mui desachet ganto, ha pa vezen rediet da lenn unan bennak em beze diegi oc’h ober.
Tremenet eo ar mare-se, evit doare, peogwir en ur lenn an torkad danevelloù-mañ em eus c’hoarzhet va gwalc’h. Aet eo fent ar skrivagner war soutilaat gant an amzer, ha ma kaver atav krennarded da benndudennoù an darn vrasañ eus danevelloù al levr, dedennusoc’h em eus kavet an temoù. Diwar daolennoù pe tud brudet e tenn e awen, Istor ivez, gwezh ha gwezh all, tro da rastellat skiant, sevenadur dre vras hag a ro ar santimant d’an unan da vezañ gouiziek.
Ul levr a blant imor vat en hini e lenn eo eta : saourus-kenañ eo mont da heul an holl zaveoù eo pebret an istorioù ganto. N’en deus ket e barr ar skrivagner evit plantañ un ambiañs, teurel un diviz bev-buhezek, brastresañ un dudenn dibar dindan ur rannbennad. Leun a ijin eo e fentigelloù, pa gred risklañ eus “O ! Nann” da “Onan !” lakaomp (darbet eo bet din mougañ gant ar c’hoarzh !) War-zihun e chom an evezh, pa c’hell kavadennoù yezh pe stumm en em gavout n’eus forzh peur, e It Themis, sa’r rest na pa ve ken. Al lenner, goude skrabañ e benn ur pennadig, a sklaera e letern en un taol. Ur gwir blijadur neuronel zo gant ar bleustradennig.
Unan bennak eus an danevelloù zo war un ton donoc’h, evel Gustave Nadaud vs Rouget de l’Isle, dedennus ha saourüs-mat ivez. Peadra da brouiñ n’eo ket gennet ar skrivagner war ur stil nemetañ, ma oa ezhomm.
Gant un danevell, nemeti, on bet dipitet : Hag Ava a vane dilavar. N’eus nemet an titl anezhi em eus kavet dispar.
A-hend-all, n’on ket evit deskrivañ ar joa hag ar birvilh em eus bet o lenn al levr simpa-mañ. M’en dare hag-eñ n’eo ket torkad danevelloù gwellañ hor mestr-bourjiner, a-benn ar fin !